Het brede front tegen Kadaffi vertoont scheuren. Om hun verlies te voorkomen, zal Groot Brittannië grondtroepen willen inzetten. Ze hebben geen keus.
De relatie tussen Libië en Groot Brittannië is lang en uiterst problematisch. Kadaffi sponsorde de Provisional IRA met geld en wapens, zijn geheim agenten joegen op Brits bodem in de jaren tachtig op Libiërs in exil en tijdens een demonstratie tegen de kolonel, op 17 april 1984, schoten Libische ‘diplomaten’ vanuit de ambassade (In Libische termen: Volkskwartier) de Britse agente Yvonne Fletcher dood. Sindsdien is, officieel dan, geen diplomatiek contact tussen beide landen. Het duurde tot 7 juli 1999 tot de diplomatieke banden werden hersteld.
En die ijzige relatie is De relatie bleef zeker na de vrijlating van Abdelbaset Ali al-Megrahi door de Schotse regering ijzig en is er niet veel beter op geworden. al-Megrahi is in 2001 veroordeeld vanwege zijn aandeel in de aanslag boven Lockerbie op een Pan Am-toestel waarbij in 1988 in totaal 270 doden vielen. Hij zou ongeneeslijk ziek zijn en snel sterven en mocht dat in Libië doen. Onlangs dook hij levend op bij een parade ter ere van Kadaffi. De man heeft een onverwoestbaar gestel.
De Britse erkenning van de Libische Rebellenraad als enig gezag in het land en deelname aan de NAVO-paraplu boven hun stellingen in een burgeroorlog tegen Kadaffi mag dan ook geen verrassing heten. Cameron c.s. hebben immers nog wat zure appels te schillen met de kolonel. Probleem is dat die erkenning er wat vroeg is gekomen. De recente moord op rebellenleider Abdel Fattah Younis door mede-rebellen duidt op sterke interne verdeeldheid. Uitblijvende, significante militaire successen tegen het Kadaffi-regime veroorzaakt barsten in het brede front tegen de weerbarstige dictator die, lijkt het, slechts hoeft te wachten op het gewelddadige uitbarsten van de onderlinge kinnesinne. Mogelijk geholpen door wat geheime prikacties achter de stellingen van de opstandelingen.
Wat als de rebellen verliezen? Wat als het ‘enige’ wettelijke gezag dat de Britten hebben erkend, ineenstort en faalt door interne tegenstellingen, aangewakkerd door slimme en snode geheim agenten van Kadaffi? De kolonel herstelt zijn macht dat feitelijk niet bestaat. Hij is de internationale erkenning van Frankrijk, Nederland en de UK immers kwijt. Dat is, gezien de grote (olie)belangen, de uitstraling in de regio en de deuk in het diplomatieke imago van de toch al geplaagde Cameron on-acceptabel. De Britten zullen dus, koste wat het kost, voorkomen dat het brede front tegen Kadaffi implodeert. De militaire operatie moet succesvol zijn en dat kan alleen door directe inmenging: grondtroepen. Want met alleen steun vanuit de lucht komen de rebellen er niet. En nu met de politieke verdeeldheid onderling is de kans op bepalende successen nog kleiner geworden. De vraag is of daadwerkelijk ingrjjpen om de Britse erkenning van de rebellen veilig te stellen onder NAVO-vlag zal gaan of niet – of Nederland dus meedoet. Of niet. <<
vanderlubben.wordpress.com 
“Sindsdien is, officieel dan, geen diplomatiek contact tussen beide landen.”
Hier zit je er echt, 100%, volledig, compleet, feitelijk naast. Er was een wederzijdse ambassade in Londen en Tripoli. Ik kan de hele geschiedenis behandelen, maar daar heb ik geen zin in: http://www.independent.co.uk/news/uk-restores-relations-with-libya-1104877.html
Je lijkt door je hele stuk heen te suggereren dat het verwijderen van Ghaddafi doel is van de militaire operatie. Dat is niet waar. In UNSCR1973, het volkenrechtelijk mandaat, lezen we:
“Demands the immediate establishment of a cease-fire and a complete end to violence and all attacks against, and abuses of, civilians”
Ja inderdaad, als je een internationaal rechtelijke purist bent kun je dat als volgt opvatten: deelnemende landen moeten de TNC en haar stellingen bombarderen als die een staakt-het-vuren in de weg staan of op een militaire overwinning afkoersen.
“De militaire operatie moet succesvol zijn en dat kan alleen door directe inmenging: grondtroepen dus.”
1) Kan dat wel? Dat is een relevante vraag, want: http://www.guardian.co.uk/politics/2010/oct/19/uk-can-no-longer-mount-military-operations-like-iraq
2) Gebeurt dat niet al? http://www.youtube.com/watch?v=VpdAcQLzr-Y
3) Hoe weet jij zo zeker dat dat alleen door “directe inmenging” kan? Welke militaire analyse ligt gaat daaraan vooraf?
Is dat slechts het feit dat er nu een patstelling lijkt te bestaan? Patstellingen in een burgeroorlog in een land op uren vliegen waar je een aantal belangen hebt zijn nog altijd véél voordeliger dan rechtstreekse inmenging. Mind you, de oliebelangen zijn al redelijk veilig gesteld, vanuit Benghazi komt de petrochemische export al op gang.
Grappig ook dat je lijkt te denken dat Cameron de meest bepalende politicus is als het gaat om de operaties boven Libie. Sarkozy zou je hoogstpersoonlijk bij je ballen grijpen als je dat tegen hem zou zeggen. Sarko wil maar wat graag laten zien dat híj degene is die de coalitie heeft gesmeed én dat zijn militairen leidend zijn in deze operatie.
Je maakt nogal een groot nummer van de politieke schade die het VK/Cameron zou oplopen als Ghaddafi gewoon blijft zitten.
Kom op, het gaat over een minimaal militair conflict, zonder slachtoffers aan de zijde van de internationale coalitie waarbij de westerse kinetische inzet ook nogeens grotendeels buiten zicht van de media plaatsvindt. Is er daarbij echt een serieus potentieel voor politieke schade door een complex probleem van internationale erkenning van het ter plaatse bevoegd gezag?
Ik denk dat ’t wel meevalt.
Er zijn trouwens historisch precedenten voor diplomatieke erkenning van militaire losers. Voorbeeldje: Taiwan was decennialang de internationaal rechtelijke vertegenwoordiger van het ganse Chinese volk nadat het Kuomintang regime naar Formosa was verdreven. Leidden de VS en West-Europa daardoor politieke schade? Ja, op de zeer lange termijn, wat uiteindelijk leidde tot een politieke grand bargain (zie “playing the china card”).
“De vraag is of daadwerkelijk ingriojpen [sic] om de Britse erkenning van de rebellen veilig te stellen onder NAVO-vlag zal gaan of niet – of Nederland dus meedoet.”
Er is geen sprake van dat er diplomatiek ook maar een begin van een kans bestaat dat de V-Raad akkoord zou gaan met een dergelijk ingrijpen, gegeven recente uitingen van Chinese en Russische zijde. Dus zou het buiten de V-Raad om moeten. Zulke mondiale politieke spanningen is de Libische situatie momenteel botweg niet waard. Bovendien zou de NAVO nóóit de handen op elkaar krijgen voor een dergelijk ingrijpen (denk aan Turkije, van begin af aan kritisch beschouwer van het geheel).
Nederlandse participatie aan een full-blown grondmissie??
Laat me ff weten wat je hebt gerookt, dan wil ik ook een heis :). Serieus, de NL F16s mogen niet eens bombarderen van Rutte cs. Van grondtroepen is echt geen sprake anytime soon.
Betekenen de klaarblijkelijke breuken aan de zijde van de TNC dan echt helemaal niets? Vast wel, maar dat gebeurt vooral achter de schermen. Reken maar dat EU-vertegenwoordigers in Benghazi keihard werken om de boel daar bij elkaar te houden. Over een aantal jaren horen we vast hoe dat is gegaan en hoe het verloop
Goed, tot zover even. Ik ga weer eens kijken wat de experts te melden hebben. Ik denk dat je columns over deze thematiek interessanter worden als je je inleest voor je ze schrijft.
Groet
W! Dank voor de gedegen en scherpe reactie. Dank ook mij te wijzen op de evidente fout die er in zit. Ik heb die, zonder discussie, er direct uitgehaald. Op de andere punten wil ik graag reageren.
Ik wil verder kijken dan die tekst van het mandaat (intentie) – ik wil eens kijken naar de handeling (militaire inmenging NAVO, frontberichten rebellen). Je schrijft zelf: deelnemende landen moeten de TNC en haar stellingen bombarderen als die een staakt-het-vuren in de weg staan of op een militaire overwinning afkoersen. Dat laatste intrigeerde mij ook. Wat als ze op hun kloten krijgen?
Juist die militaire overwinning (voor Kadaffi, in mijn geval) zette me aan het denken. Dus: fuck de VN – wat willen we nu echt in Libië? Volgens mij van Kadaffi af en een overwinning aan de rebellen, bewijst ook de erkenning van de rebellenraad, waar jij compleet aan voorbijgaat, als enige wettelijke gezag in Libië.
In die strijd, in hun strijd, is nu een dimensie bijgekomen die moeilijk vanuit de lucht kan worden bestreden: interne verdeeldheid onder de rebellen zelf. Jij schrijft: Betekenen de klaarblijkelijke breuken aan de zijde van de TNC dan echt helemaal niets? Vast wel, maar dat gebeurt vooral achter de schermen. Reken maar dat EU-vertegenwoordigers in Benghazi keihard werken om de boel daar bij elkaar te houden. Over een aantal jaren horen we vast hoe dat is gegaan en hoe het verloop.
Ik ben het daarmee eens. Mocht dat niet lukken, dan hebben we en fors probleem. Want dan moeten we diplomatie bedrijven met andere middelen – militaire middelen. Grondtroepen.
Militaire analyse die daaraan ten grondslag ligt, is heel eenvoudig. Alleen grondtroepen kunnen een overwinning claimen. Ik heb nog nooit een F16 (of welk type vliegtuig dan ook) vanuit de lucht een POLITIEKE overwinning zien boeken. Je hebt echt mensen op de grond nodig om de gewapende strijd te beëindigen en de politieke (democratische) strijd voort te zetten. Duitsland is na overwinning door de geallieerden niet bezet door een LUCHTmacht, lieverd. En je ziet wat overmacht in de lucht kan als jouw grondtroepen incompetent zijn: Srebrenica.
‘De China card is een mooi voorbeeld van het Europese belang Libië nu eens goed te regelen. Dank voor dit prachtige voorbeeld dat mijn stelling onderschrijft.
Inderdaad moet eventueel ingrijpen buiten de V-Raad! Reden om die V-Raad niet in mijn stuk op te nemen en eventuele vervolgacties te ‘versmallen’ naar de NAVO. Frankrijk wil HEEL graag (zeg jij terecht), Engeland heeft historische gronden om te willen, beide landen DOEN al mee en over Turkije heb ik geen illusies: er is een precedent geschapen met alleen politieke steun voor een militaire operatie (weet je nog? Nederlandse uitvinding). Trouwens: als Istanbul hoort dat EU-lidmaatschap met een NAVO-missie een grote stap dichterbij komt, wil ik wel eens zien hoe principieel ze daar zijn.
De vraag of Nederlandse troepen meedoen, is een open vraag – niet zo gesloten als jij denkt. Zeker weten doen we niet, zeker stellen doe ik dus ook niet. Uitsluiten, bij voorbaat, zeker bij Rutte, weiger ik pertinent. Te vaak verrast.
Dank!
Er zitten ook in je antwoord nu weer een aantal evidente missers.
Om te beginnen nog even je originele blog. Ziet een ijzige relatie er zo uit? Wat was de vermeende reden voor de vrijlating van al Megrahi? Ben benieuwd… http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/1553044/Blair-Gaddafi-and-the-BP-oil-deal.html
Verder behandel ik even kort je meest opmerkelijke punten:
1. “Ik heb nog nooit een F16 (of welk type vliegtuig dan ook) vanuit de lucht een POLITIEKE overwinning zien boeken.”
Ik wel, operatie Deliberate Force, bijvoorbeeld. Het politieke doel (vredesonderhandelingen initieren) werd bereikt door luchtbombardementen. Niets meer, niets minder.
2. “Trouwens: als Istanbul hoort dat EU-lidmaatschap met een NAVO-missie een grote stap dichterbij komt, wil ik wel eens zien hoe principieel ze daar zijn.”
Het politieke hart van Turkije klopt in Ankara (maar dat terzijde).
Had jij de indruk dat de AK-partij na de eclatante verkiezingsoverwinning van een week of 6 geleden nog echt behoefte heeft aan dat EU lidmaatschap? Dacht jij dat dat lidmaatschap er werkelijk in zit als Berlusconi, Merkel en Sarkozy (vooruit óók Rutte) allemaal zeggen dat ze dat een slecht idee vinden? Wat als de Turkse bevolking in meederheid tegen is (want dat is het geval)?
3. “Alleen grondtroepen kunnen een overwinning claimen.”
Denk je dat het lekker landt in de regio als een Westerse bezetter het presidentieel paleis van Tripoli in marcheert?
In Irak was dat inderdaad een groot succes! Dé les uit Afghanistan en Irak (lees FM3-24) laat de locals aan de leiding. Dat pleit tegen bot westers ingrijpen.
4. “Inderdaad moet eventueel ingrijpen buiten de V-Raad!”
Maar hoe dan? Waarom pushte het Westen dan zo voor UNSCR1973 in eerste instantie als ze toch niets met de VN op hebben? Daden en woorden staan hier mi niet ver uit elkaar.
Wie wil die schade leiden? Roekeloos vind ik het allemaal wat je voorstelt.
5. “Mocht dat niet lukken [de TNC bij elkaar houden], dan hebben we en fors probleem. Want dan moeten we diplomatie bedrijven met andere middelen – militaire middelen. Grondtroepen.”
Dat is misschien wel de kern. Waarom moet dat? Om onze eigen eer en glorie?
Simpelzat: die is Libie niet waard. De realiteit: zet er een groot hek omheen, wat fregatten voor de deur en we kunnen heeel lang leven met een Libische patstelling, denk ik. Bijkomend voordeel: het kost geen knoop.
6. Hoe the China card jouw stelling onderschrijft moet je me nog maar eens uitleggen.
Die China Card werd pas na 30 jaar gespeeld: een bewijs dat de internationale gemeenschap heel goed is in struisvogel spelen. Dat kan ook met Libie.
In jouw termen: Fuck Ghaddafi, Fuck de TNC: wij doen wat we willen en zij zoeken het daar maar uit. Hun problemen zijn de onze niet. Hun staat is de onze niet. Wij hebben onze maties en die bevallen ons voorlopig prima.
PS: Ik vind dat je nogal een last legt op de Dutchbat-geschiedenis door te schrijven dat deze grondtroepen “incompetent waren”. Met welke feiten ga je die stelling verdedigen?
Mooi!
Is dit niet een redelijk klassiek voorbeeld van een columnist die een reactie en wat vragen krijgt nav een column en vervolgens laat zien geen enkele zin te hebben in een discussie over z’n schrijfsel?
Jammer! En dat meen ik oprecht.
[…] defacto de luchtmacht van de rebellen). Ik heb op deze plek aan een NAVO-overwinning getwijfeld. Mijn stelling toen: Libië is een militair moeras. De rebellen zaten vast, stuitte op verzet dat ze niet konden […]